Hamile kaldığımı öğrendiğim günlerden itibaren emzirmek tek hayalim, emzik vermemek tek kuralımdı..
Tüm anne adayları gibi harıl harıl internet siteleri, forumlar, bloglar karıştırmaya başladım.. bir sürü başucu kitapları edindim.. parkta, cafede, sokakta, markette bilumum yeni anneleri izledim.. herkes gibi.. her anne adayı kadar.. belki tek fazlam hayır dediklerimin arkasına fazla sığınmam olmuştu..
anne sütüne dair okumadığım makale, izlemediğim video kalmamışken emzik kullanımına ait google da bir arama geçmişim bile yoktu :) elimde bir tek 'Asla o plastik şey ile çocuğu kandırmam' vardı.. Birde etrafımdakilere kesin talimatım..
Hamileliğimin son aylarında hazırlıklarım hızlanmıştı. Yatak, yorgan, zıbınlar, mendiller, patikler, pijamalar, kremler, primalar.. yani uyurken yada emerken dinleyeceği müziklerin ayrı ayrı listesine kadar her alışveriş yapılmış, her liste özenle hazırlanmış, doğum çantası baş köşeye konumlandırılmıştı..
Hayatımın belkide şuana kadar ki en özel ve saf hali olan doğum masalımı başka bir gün anlatırım mutlaka sıra dışı olmasa da kendine münhasır bir hikaye :)
Doğumdan hemen sonra emziğin nerede olduğunu soranlar oldu, hatta o yorgunluğuma ve bir çok farklı şeyi hatırlayamama rağmen sanki odada başka ses yokmuş gibi bir tek o soru sorulduğunda duyuyor gibiydim :) hastane yatağımda o soru kulağımın içerisinde dönüp duruyordu..
Ailem çok iyi biliyordu da çevremdekiler ve hemşireler bilmiyordu tabi doğum çantamda bir emzik olmadığını, ne çok şaşırtıcı bir durumdu kim bilir onlara göre.. unutmuş olabileceğime inandırdılar sanırım kendilerini :)
İlk gecelerimiz bol gazlı, çok ağlamalı, hiç uyumamalı, uzun şarkılı geçti elbette ki.. Çok şükür emzirebildiğim için o düşmana yenilmeyecek güçlü bir kalkanım vardı :)
Peki ne zamana kadar mı direnebildim :) 1 ay sürmedi tabiki :) yüksek ateşli geçen bir gecede emzirmenin bile yeterli gelmediği, duygusal olarak yetersizlik hissiyle karşı karşıya kaldığım bir anda sığındım resmen.. neden bu evde, gizli bir köşede emzik yok diye kendime sinirlendim bile :)
ama sonra o küçücük yüzünde kocaman emzikle mücadelesini ve şaşkınlığını gördüğüm o an çok eğlenmiştim :) Annelik asla, asla dememekmiş bunu o gece öğrenmeye başlamıştım..
küçük bir not: emzik maceramız 3 ay kadar sürdü ama gel gelelim şeffaf Avent emzik kullandığı için bol bol kaybedip o kısa sürede bir sürü emzik almıştım, hiç alınmayacak kararı ile başlayan ben :)
){kind=link}
Henüz anne olmadan benimde öyle çok asla dediğim şey varki sanırım bütün tukurduklerimi yalayacagim çok korkuyoruuumm:))
YanıtlaSilHenüz anne olmadan benimde öyle çok asla dediğim şey varki sanırım bütün tukurduklerimi yalayacagim çok korkuyoruuumm:))
YanıtlaSilAnne olunca da asla denilen konular değişerek devam ediyor ama onlar daha fena :) saat bile geçmeden vazgeçilebiliyor :)
SilHahah ben de aynı şekilde düşünüyordum sonra bir gece oğluşun beni emzik olarak kullandığını fark edince ( sabaha kadar emmeyip memeyi ağzında tutuyor bırakır bırakmaz ağlıyordu maymun:) sabah ilk iş bir emzik almıştım :)
YanıtlaSil:) ya zaten çocuklar bizden akıllı diyorum, istediklerini bir şekilde elde etmesini biliyorlar yada farklı alternatifler geliştiriyorlar bizde kuzu kuzu vazgeçiyoruzz
Sil:) ya zaten çocuklar bizden akıllı diyorum, istediklerini bir şekilde elde etmesini biliyorlar yada farklı alternatifler geliştiriyorlar bizde kuzu kuzu vazgeçiyoruzz
Sil