Pembeli Beyazlı Masumiyet

Siz de renk sevenlerden misiniz :)

Baharı sevdiğim kadar severim her rengi, canlılığı, parlaklığı.. İddalı ve ilgi çekici değildir sevdiğim tonlar ama en sevdiğim renk kendi şahsına münhasır çok iddalıdır :)

Ben en çok moru severim belki biraz da nar çiçeği tonunu..

Hayallerimin rengidir, kıyafetlerimin, kitaplarımın, şişemin, mutfağımın.. Her baktığım yerde bir parça mor görmek isterim, bir de yeşille sarmaş dolaş olmuş moru gördüğümde hemen gülümserim :)

Çünkü yeşili de ayrı bi severim, kahve tonlarını ayrı.. Sarıyı, maviyi, kırmızıyı..

Çocukların dünyası gibidir içim rengarenk, cıvıl cıvıl.. Bir karmaşa, bir zıtlıklar resitali, uyumsuzlukların içindeki o eşsiz uyum.. Çok severim çok..


Gel gelelim hamileyken bana bir haller oldu.. Tüm renkler gitti dünyamdan.. Her şey beyaz oldu, her şey krem, her şey bej.. Nasıl oldu, ne oldu anlayamadım.. Gittiğim hiç bir mağazada renkli şeyler ilgimi çekmedi.. Hani bir heyecan olur ya; çocuk mağazalarında o minnak minnak şeyleri görünce 'ayy ne şeker, ayy ne tatlı, bu ne harika, oyy oyy yesinler seni' diye kıyafetle konuşan yetişkin kişiler görürsünüz mutlaka :) işte bende hamileliğime kadar tam da öyle biriyken bir anda başkalaşıverdim..

Tek bir hayal kuruyordum.. Her şey bembeyaz olmalı tek renkli şey doğacak çocuğumuz olmalı.. O ten rengi, o saçları, o gözleri, her şeyi sanki yalnızca beyaz bir çarşafta izlenebilirdi.. o masumiyeti başka renklerle karıştıramazdım sanki..Çevremdeki herkesi katii kurallarla uyarıyordum çünkü herkesin bir şeyler alma isteği vardı, madem alacaklardı gönlüme, gözüme uygun olsun gelecek prens yada prenses bembeyaz bir hayata merhaba desin istiyordum..

Defnem.. Bizi seçenin sen olduğunu öğrendiğimde içimdeki beyaz tutkusunun neden olduğu anlam kazanmıştı.. Yatağın, yorganın, yeleğin, atletin, çorabın, eldivenin.. sana değen her şey tıpkı sen gibi saf olmalıydı.. oraya renk katan tek sen olmalıydın.. derken derken o anda farkettim ki kız çocuk ! herşey pembe!

herkeste bir pembe sevdası!!!!

beynimde şimşekler çaktı..

Meğer ben her rengi sevmiyormuşum.. Aman Allah'ım..

Hangi mağazaya girdiysem kız çocuk reyonları pembe düşler ülkesi..

yahu anladım böyle bir rituel var da kızlar hiç sarı, yeşil falan giymezler mi neden her şey pembe ve tonları olmak zorunda ki..

Kimseye derdimi anlatamaz olmuştum.. Beyaz olsun cümlelerimin rafa kalkmasını geçti, pembe asla olmasınlar bile kalmadı.. 'Bari toz pembe olsun'.. 'ne olur uçuk bir pembe seçinl' er geldi o havalı cümlelerimin yerine..

Peki sonra mı neler oldu.. Defne geldi.. Tenime, yüreğime değdi..Evimize girdi.. Tüm renklerde gezindi eli, ayağı, yüzü.. hepsinde ayrı güzeldi, hepsinde ayrı saf..

ve ben o gün anladım ki masumiyet ne beyazda, ne pembe deydi..

• Share
• Tweet
• Share
• Pin
• Share

Hakkımda : Unknown

Beni tanimaya başlayan SEN hoşgeldin masal aileme.. hep mutlu kalmak, birlikte olmak dilegiyle..